Homo quidam equum habebat, quem vacuum protrahere solitus, vetulo sarcinam imponebat asino.
Hicigitur, valide exercitus labore, ad illum accessit, dixitque: Si mihi voles aliquam oneris par te ni assumere , forsan evase- rim salvus ; quod si noles, morior ».
Ast equus « Nonne procedes » ? ait. « Nec sis molestus mihi ». Et procedebat asinus silens; tum lassitudine confectus cecidit, jacuitque mortuus, ut prœdixerat.
Ergo propter. asinum ocyus equum dominus collocans, to tamque solvens sarcinam, huic eam imposuit, clitellasque etiam jumenti; cujus et pellem superaddidit a se detractam cadaveri.
Tune equus « Hei mihi »! inquit; « Ah perversam sententiam meam! cujus etenim levem nolui partem subire, onus illud ipsum mihi totum imposuit necessitas ».
“Equus et Asinus”
